NAZGHA wrote:gugusha
მოდი საკითხს ასე მივუდგეთ.თანამედროვე ბიზნეს სისტემებში და თავისუფალი ეკონომიკის პირობებში თითქმის გამორიცხულია და ცუდიც კი არის ასეთი ლაპარაკები მოდი ქართული ვიყიდოთ და უცხოურზე უარი ვთვათ.
ნუ არსებობს ეკონომიკაში ცნება შედარებითი უპირატესობა, ანუ იმ ქარხანამ უნდა აწარმოოს ის პროდუქტი რომლის წარმოებაშიც გააჩნია შედარებითი უპირატესობა. ანუ იგი ამ პროდუქტს სხვა პროდუქტებთან შედარებით უფრო იაფად აწარმოებს, აწარმოებს იმ პროდუქტს რომელსაც უფრო მცირე ალტენატიული დანახარჯი გააჩნია.ჩვენ თუ გადავწყვეტთ ვაწარმოოთ ის რაშიც არ გვაქ შედარებითი უპირატესობა მაგალითად ასეთი დარგებია საქართველოსთვის ფოლადის წარმოება და სხვა მძიმე მრეწველობა, მაშინ ჩვენი შექმნილი პროდუქტი იქნება ძვირი, კონკურენტუუნარო.ასეთი კოკურენციის უნარს მოკლებულია საქართველოში შექმნილი ბევრი პროდუქტი ამიტომაც ჩვენი გადაწყვეტილება ვიყიდოთ მხოლოდ იმიტომ რომ ქართულია მცდარია და გრძელვადიან შედეგს საერთოდ ვერ მოიტანს. მხოლოდ კარგად მართულ, მომგებიან წარმოებას შეუძლია დაიბრუნოს ბაზრის ის სეგმენტი რაც დღეს უცხოურ პროდუქციას აქვს დაკავებული..
დღევანდელი სოფლის მეურნეობა ძალიან ცუდ მდგომარეობაშია, მაგრამ ეს მხოლოდ ცუდი მენეჯმენტის ბრალია არც სახელმწიფოსი არც ცუდი მიწის და არც იმპორტის.
ეგ ყველაფერი მართალია. მაგრამ....
შეხედე ამ საკითხს სხვა მხრიდან. თუ საქარტველოში ბევრი ყიდულობს რომელიმე კონკრეტულ ქარტულ პროდუქციას მაშინ: მუშაობს საწარმო საქართველოში რომელიც იხდის გადასახადებს და ავსებს ბიუჯეტს, ამ საწარმოში მუშაობენ მუშები ინჟინრები მენეჯერები რომლებსაც აქვთ სამ,უშაო და აქვს ხელფასები, აქვს სახსრები რომ შექმნან ოჯახები გაზარდონ შვილები მიაღებინონ შვილებს განათლება თავის მხრივ იყიდონ საქარტველოში წარმოებული სხვა სახის პროდუქცია. საწარმოს მეპატრონეს კი აქვს საშუალება დააგროვოს თანხები მოახდინოს რეინვესტიცია წარმოების გათანამედროვეობა ახალი საწარმოს გახსნა და სხვა.
ხოლო თუ ქართველები არ ყიდულობენ ამ პროდუქციას მაშინ საწარმო დახურულია, სახელმწიფო ბიუჯეტს ამ საწარმოს მიწერ არშექმნილი პროდუქციის გამო აკლდება გადასახადები, მუშები, ინჯინრები მენეჯერები არიან უმუშევრები, ოჯახი-ბავშვები აკლით მოვლა უჭირთ საჭმელი, ვერ იღებენ შესაბამის განათლებას, ხდებიან დანევროზებულები. ის ფული რაც ქვეყანასი იტრიალებდა ამ საწარმოს მუსაობის სემტხვევაში გაედინება ქვეყნიდან და ემატება უკეთეს სემტხვეაში თურქეთს ჩინეთს, თურქეტში და ჩინეთში იწყებენ დამატებიტი საწამორები მუშაობას და იქიდან შემოდის ეს პროდუქცია თურქი მუშები და ინჯინრები კარგათ არიან აქვთ შემოსავალი ზრდიან ბავსვებს ავსებენ ტავიანტი ქვეყნის ბიუჯეტს, იღებენ განათლებას ასხდენებ მოდერნიზებას და საწამოო გადაიარაღებას თურქეტში და ჩინეტში როდესაც ქარტველები კი ისევ უმუსევრები და დაცაგრულები არიან. ეს უკეთეს შემტხვეაში თორემ თუ ეს პროდუქცაი რუსეთიდან შემდის საქარტველოდან გასული ფული ხმარდება ცვენი პირველი მტრის ეკონომიკას და მატშორის სახელმწიოფ ბიუჯეტს მერე რუსეთი ახდენს სამხედრო გადაიარარებას და გვიბრუნებს ამ ფლს ბომბვების სახით.
აი ამ კუთხიტ შეხედე.
კიდევ არის რამოდენიმე მომენტი - თუ ადამინს უყვარს სამშობლო მზად არის ომში წავიდეს ტავისი სამშობლოსათვის ტავი საფრთხესი ჩაიგდოს და საჭიროებისას გაწიროს კიდევაც ტავი მაშინ ასეთი ადამიანისატვის უფრო მარტივი არ უნდა იყოს სიტყვაზე 1 ლარიტ მეტის გადახდა იგივე სახეობის პროდუქციაში და ამ გზიტაც დახმარება.
მაგრამ... თუ პროდუქცია არ არის საერთიოდ კონკურენტუნატრიანი ეს არაჯანსაღი ორგანიზმია და საბოლოო ჯამში დამარცხებისათვის განწირული. მაგრამ ბევრ სემტხვევაში ამ კუტხით შესაზლოა გამოსწორება სიტუაციის.
მოკლედ ზღვარია რა დასაჭერი. არც ძაან იქეთ და არც აქეთ.ყველა სახემწიფო ცდილობს დაიცვას ტავისი ბაზარი და ხელი შეუწყოს სკუტარ პროდუქციას. აწესებენ ბაჯს იმპორტზე და ლგოტებს უკეთებენ ექსპორტიორებს, შეიმუსავებენ სხვადასხვა პროექტებს. ჩვენი სახემწიფო ამ მხრივ დიდწილად პასიურობს.
საწარმოო ხაზის გახსნას ჭირდება დიდი ფინანსები და გამოცდილება. დასაწყიში ძბელია ტანაბარი კონკურენცია გაუწიო გიგნტურ კომპანიებს რომლებსაც ფულიქცაქვთ და დანადგარ მოწყობილობებიც. ის მიქრის სენ კი სისწრაფე ჯერ კიდევ უნდა აკრიფო. საქარტველოში ქარტული წარმოება 90 იანი წლების დასაწყისსი ძალდატანებიტ და ხელოვნურად განადგურდა. ქართული მრეწველობის დაცემა არ ყოფილა ბუნებრივი კანონზიმიერებით გამოწვეული. ხოდა კეთილი უნდა ვინებოტ და როგორც მოვკალიტ ისე უნდა სევუწყოტ ხელი გაცოცხლებას.
ამის გარეშე ნორმალური ქვეყანა ვერ აშენდება.
და დასასრულს -
მეორე მსოფლიო ომიტ დანგრეულ ბელგილებს ბელგიის დედოფალმა მოუწოდა რომ შეძლებისდაგვარად მხოლოდ ბელგიური პრიდუქცია შეესყიდატ რატა სახელმწიფო ფეხზე დამდგარიყო. 
